-
1 pobrzmiewa|ć
impf vi książk. 1. [muzyka, dzwon] to be heard- w pokoju pobrzmiewała muzyka faint sounds of music could be heard in the room- w dali pobrzmiewał dzwon a bell tolled in the distance2. przen. w jej głosie pobrzmiewał ton groźby her voice had a menacing edge to it- w jego słowach pobrzmiewała nutka żalu there was a note a. tinge of regret in his voice- głos jej pobrzmiewał zniecierpliwieniem her voice sounded impatient- w powieści pobrzmiewają akcenty satyryczne the novel has a satirical edge a. some satirical undertonesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pobrzmiewa|ć
См. также в других словарях:
pobrzmiewać — ndk I, pobrzmiewaćwa, pobrzmiewaćają, pobrzmiewaćał książk. «brzmieć z cicha, dawać się słyszeć przez jakiś czas; odzywać się jak echo czegoś» W całym gmachu pobrzmiewała muzyka Chopina. Z dali pobrzmiewał dzwon. Echa kroków pobrzmiewały w… … Słownik języka polskiego
